“Ευτυχία κερδών και υπερκερδών για τους λίγους και ισχυρούς. Μιζέρια χαμηλών προσδοκιών για τη μεγάλη πλειοψηφία του λαού. Αυτή, δυστυχώς, είναι η πολιτική της κυβέρνησης” τόνισε στην ομιλία της στη συζήτηση του Προϋπολογισμού 2025 η Δ’ Αντιπρόεδρος της Βουλής των Ελλήνων και βουλευτής Άρτας του ΣΥΡΙΖΑ – Προοδευτική Συμμαχία, Όλγα Γεροβασίλη και υπογράμμισε: “Η χώρα και η κοινωνία έχουν ανάγκη από μια πραγματική, προοδευτική, εναλλακτική λύση. Ο ΣΥΡΙΖΑ – Προοδευτική Συμμαχία είναι και θα είναι εδώ, σε πείσμα πολλών, για να παίξει αυτό τον κρίσιμο ρόλο, για την επόμενη ημέρα στη χώρα, για την επόμενη προοδευτική διακυβέρνηση”.
Η κυρία Γεροβασίλη θύμισε από τη μία τη δήλωση του κύριου Μητσοτάκη πριν τρία χρόνια, με αφορμή τη συμπλήρωση 200 χρόνων από την Επανάσταση του 1821, ότι “η πρόκληση της επόμενης περιόδου είναι η ευτυχία” και από την άλλη τις πρόσφατες δηλώσεις του κύριου Γεωργιάδη ότι “η Αριστερά κάνει τον κόσμο μίζερο”. Η Όλγα Γεροβασίλη απάντησε ότι η κυρίαρχη αίσθηση και πραγματικότητα είναι αυτή της ματαιότητας, που – όπως είπε – συμπυκνώνεται στη φράση: “Δουλεύω, δουλεύω, αλλά δεν μου φτάνουν”.
Αναφέρθηκε στην ανάγκη να γίνει ανθεκτική η χώρα και η κοινωνία απέναντι σε κινδύνους από τις εξελίξεις στη Μέση Ανατολή, τον πόλεμο στην Ουκρανία, την εκλογή Τραμπ, την κρίση σε Γαλλία και Γερμανία, τις συνέπειες της κλιματικής κρίσης, λέγοντας: “Χρειάζεται να κάνουμε και περισσότερα και – κυρίως – διαφορετικά”. “Σε ακόμη έναν προϋπολογισμό, η κυβέρνηση ταυτίζει τη δημοσιονομική υπευθυνότητα με την υπερφορολόγηση, με άδικους έμμεσους φόρους για τους πολλούς και την φοροασυλία για τους λίγους” τόνισε και πρόσθεσε: “Η κυβέρνηση επιμένει να ταυτίζει την ανταγωνιστικότητα με το χαμηλό μισθολογικό κόστος. Ό,τι δηλαδή και τα μνημόνια. Συνταγή αποτυχίας. Χωρίς να είμαστε σε μνημόνια”.
Τέλος, η Όλγα Γεροβασίλη σημείωσε: “Μήπως αντί για θριαμβολογίες, να δούμε πώς θα αποκτήσει η χώρα ένα παραγωγικό μοντέλο πέρα από τον τουρισμό και το real estate; Πώς θα δώσουμε έμφαση στην υψηλή προστιθέμενη αξία; Και πώς θα τα κάνουμε αυτά χωρίς μεταρρυθμίσεις για ένα παρεμβατικό κράτος, που θα δώσει κατευθύνσεις και δεν θα περιμένει από την αγορά να αυτορυθμιστεί; Διαφορετικά, θα εγκλωβιστούμε σε έναν φαύλο κύκλο χαμηλής παραγωγικότητας, χαμηλών μισθών και χαμηλού βιοτικού επιπέδου. Με ό,τι σημαίνουν αυτά για την οικονομία, τα δημοσιονομικά, την κοινωνική συνοχή και τη σταθερότητα της χώρας, για την οποία κόπτεται ο κύριος Μητσοτάκης”.
Ακολουθεί το πλήρες κείμενο της ομιλίας:
“Κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, πριν τρία χρόνια, με αφορμή τη συμπλήρωση 200 χρόνων από την Επανάσταση του 1821, ο Κυριάκος Μητσοτάκης δήλωσε ότι η πρόκληση της επόμενης περιόδου είναι η ευτυχία. Τρία χρόνια μετά, και η κυρίαρχη αίσθηση αλλά και η πραγματικότητα για τη συντριπτική πλειοψηφία των πολιτών είναι η αδυναμία να ανταπεξέλθουν στις βασικές, καθημερινές ανάγκες. Φόβος, ανασφάλεια, απογοήτευση, οργή αποτυπώνονται στις έρευνες.
Μια αίσθηση και μια πραγματικότητα ματαιότητας που συμπυκνώνεται στη φράση, που όλο και πιο συχνά ακούμε γύρω μας: “Δουλεύω, δουλεύω και δεν μου φτάνουν”. Έχουμε φτωχούς εργαζόμενους. Ακούσαμε, όμως, τον κύριο Γεωργιάδη να κατηγορεί – ποιον άλλον; – την Αριστερά, ότι – τάχα – κάνει τον κόσμο μίζερο. Μίζερες είναι οι πολιτικές σας, κυρίες και κύριοι της κυβέρνησης. Και η “ευτυχία”, στην οποία είχε αναφερθεί ο Πρωθυπουργός, αφορά τα καρτέλ της ηλεκτρικής ενέργειας και των διυλιστηρίων, τις τράπεζες, τις αλυσίδες σούπερ μάρκετ. “Ευτυχία” κερδών και υπερκερδών για τους λίγους και ισχυρούς. Μιζέρια χαμηλών προσδοκιών για τη μεγάλη πλειοψηφία του λαού. Αυτή, δυστυχώς, είναι η πολιτική σας.
Κυρίες και κύριοι βουλευτές, η συζήτηση για τον προϋπολογισμό δεν είναι ξεκομμένη από τις διεθνείς εξελίξεις. Είναι κρίσιμο, όμως, πώς διαβάζουμε τις εξελίξεις. Για παράδειγμα, πρέπει να χαιρετίζουμε μονόπλευρα τις εξελίξεις στη Συρία και την πτώση του δικτατορικού καθεστώτος Άσαντ, όπως κάνει η κυβέρνηση; Ή κυρίως να ανησυχούμε, που εντείνεται η αστάθεια στην ευρύτερη περιοχή, δίπλα στη γενοκτονία στη Γάζα και στην εύθραυστη εκεχειρία στο Λίβανο. Αλλά και στη Γαλλία. Έχουμε μια κρίση που οφείλεται στην αλαζονεία του Μακρόν να ορίσει πρωθυπουργό της αρεσκείας του με την ανοχή της Ακροδεξιάς, παρά τη νίκη του Λαϊκού Μετώπου; Ή έχουμε την ανιστόρητη θεωρία των δύο άκρων, όπως – δυστυχώς – ακούσαμε να λέγεται από επίσημα χείλη στο ΠΑΣΟΚ;
Κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, οι εξελίξεις στη Μέση Ανατολή, ο πόλεμος στην Ουκρανία, η εκλογή Τραμπ, η κρίση σε Γαλλία και Γερμανία, οι συνέπειες της κλιματικής κρίσης διαμορφώνουν ένα σκηνικό ανασφάλειας. Χρειάζεται να κάνουμε και περισσότερα και – κυρίως – διαφορετικά για να κάνουμε ανθεκτική την κοινωνία απέναντι στους κινδύνους. Λέει, βέβαια, η κυβέρνηση ότι η πολιτική της είναι δημοσιονομικά συνετή, ότι ενισχύει τα εισοδήματα και φέρνει ανάπτυξη. Είναι έτσι;
Σε ακόμη έναν προϋπολογισμό, ταυτίζει τη δημοσιονομική υπευθυνότητα με την υπερφορολόγηση για τους πολλούς και την φοροασυλία για τους λίγους. Αυξημένα κατά 2,5 δισ. ευρώ τα φορολογικά έσοδα από τους άδικους έμμεσους φόρους και το οριζόντιο χαράτσι στους ελεύθερους επαγγελματίες. Στο απυρόβλητο τα κέρδη των τραπεζών, πάνω από 3,5 δισ. ευρώ στο 9μηνο. Μόνο ημίμετρα για τον κατευνασμό την κοινωνικής δυσαρέσκειας. Εμείς έχουμε καταθέσει πρόταση νόμου για φορολόγηση στο 90% των υπερκερδών στην ηλεκτρική ενεργεία, στα διυλιστήρια και στις τράπεζες.
Στα εισοδήματα, η κυβέρνηση δίνει μια πενιχρή αύξηση 2,5% στους συνταξιούχους, η οποία εξανεμίζεται από τον πληθωρισμό. Μόλις 2,5 – 3% αναμένεται να είναι η αύξηση στον κατώτατο μισθό με τον νέο αλγόριθμο – κόφτη θα πω εγώ. Για συλλογικές συμβάσεις και ουσιαστικές αυξήσεις στους μισθούς, ούτε λόγος. Η κυβέρνηση επιμένει να ταυτίζει την ανταγωνιστικότητα με το χαμηλό μισθολογικό κόστος. Ό,τι δηλαδή και τα μνημόνια. Συνταγή αποτυχίας. Χωρίς να είμαστε σε μνημόνια.
Μήπως, όμως, αυξήθηκε η παραγωγικότητα της οικονομίας έτσι; Η Eurostat κατατάσσει την Ελλάδα στην 3η χαμηλότερη θέση της Ευρωπαϊκής Ένωσης στις εξαγωγές αγαθών για το 2023. Και όλα αυτά, ενώ οι Ελληνίδες και οι Έλληνες εργάζονται τις πιο πολλές ώρες στην Ευρώπη. Μήπως αντί για θριαμβολογίες, να δούμε πώς θα αποκτήσει η χώρα ένα παραγωγικό μοντέλο πέρα από τον τουρισμό και το real estate; Πώς θα δώσουμε έμφαση στην τεχνολογία, στη βιομηχανία, στη μεταποίηση, στον πρωτογενή τομέα; Στην υψηλή προστιθέμενη αξία; Και πώς θα τα κάνουμε αυτά χωρίς μεταρρυθμίσεις για μια ισχυρή πολιτεία, για ένα παρεμβατικό κράτος, που θα δώσει κατευθύνσεις και δεν θα περιμένει από την αγορά να αυτορυθμιστεί; Διαφορετικά, θα εγκλωβιστούμε σε έναν φαύλο κύκλο χαμηλής παραγωγικότητας, χαμηλών μισθών και χαμηλού βιοτικού επιπέδου. Με ό,τι σημαίνουν αυτά για την οικονομία, τα δημοσιονομικά, την κοινωνική συνοχή και τη σταθερότητα της χώρας, για την οποία κόπτεται ο κύριος Μητσοτάκης.
Κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, ο προϋπολογισμός είναι κατώτερος των απαιτήσεων της εποχής. Κατώτερος των αναγκών της χώρας. Κατώτερος των αναγκών της μεγάλης κοινωνικής πλειοψηφίας. Η χώρα και η κοινωνία έχουν ανάγκη από μια πραγματική, προοδευτική, εναλλακτική λύση. Ο ΣΥΡΙΖΑ – Προοδευτική Συμμαχία είναι και θα είναι εδώ, σε πείσμα πολλών, για να παίξει αυτό τον κρίσιμο ρόλο, για την επόμενη ημέρα στη χώρα, για την επόμενη προοδευτική διακυβέρνηση”.
