Ο πρόεδρος του Επιμελητηρίου Ιωαννίνων γαι τα ζητήματα των επιχειρήσεων

Επανέρχομαι σήμερα για να τονίσω για ακόμη φορά τα προβλήματα που αντιμετωπίζει η επιχειρηματικότητα συνεπώς και οι οικογένειες τους, τα ελληνικά νοικοκυριά.
Η επιχειρηματικότητα καθημερινά βρίσκεται αντιμέτωπη όχι από δικές της αμαρτίες αλλά από την συνεχή και πιο βαθιά ενεργειακή κρίση, από συσσωρευμένα χρέη λόγω του covid-19 αλλά και από τις νέες συνθήκες που έχουν διαμορφωθεί στις συνήθεις και ανάγκες των πολιτών λόγω της οικονομικής κρίσης.
Για μια ακόμη φορά οι επιχειρήσεις, οι μικρές και μικρομεσαίες όλων των κλάδων αλλά και οι παραδοσιακά μεγαλύτερες της περιοχής μας καθημερινά προσπαθούν να αναγνώσουν τις οικονομικές ανακοινώσεις και αναλύσεις για να μετατρέψουν το πλάνο τους για μια πιο βιώσιμη επιχειρηματικότητα.
Κανείς μέχρι σήμερα δεν μπορεί να λάβει αποφάσεις όπως ενδεχομένως θα έπραττε το 2019, αποφάσεις τέτοιες που θα οδηγήσουν σε ανάπτυξη των επιχειρήσεων, σε μεγαλύτερη εξωστρέφεια και ενδεχομένως σε κάλυψη περισσοτέρων θέσεων εργασίας.
Τα κατά τόπους Επιμελητήρια της χώρας, η ΚΕΕΕ όλο το προηγούμενο διάστημα πιέζαμε για μια καλύτερη και πιο στοχευμένη πολιτική μέσω των προγραμμάτων, είτε αυτό θα ήταν το ΕΣΠΑ, είτε ο Αναπτυξιακός νόμος και το Ταμείο ανάπτυξης.
Θεωρώ ότι η κυβέρνηση δεν επιθυμούσε να ακούσει τους φορείς και μέχρι σήμερα, είναι άγνωστο με πιο τρόπο θα διοχετευτούν χρήματα στις επιχειρήσεις ή ποιες θα είναι εκείνες οι επιλέξεις προτάσεις που μπορούμε να υλοποιήσουμε.
Ότι προβλήματα σας είχα αναφέρει κατά το προηγούμενο διάστημα τα οποία έβαζαν εμπόδια στην επόμενη ημέρα της επιχειρηματικότητας, παραμένουν άλυτα.
Γραφειοκρατία των προγραμμάτων, απένταξη των μικρομεσαίων από τον αναπτυξιακό νόμο, προβλήματα στον ΕΦΚΑ, πρόσβαση στο τραπεζικό σύστημα της χώρας, επίλυση διαφορών μέσω εξωδικαστικού μηχανισμού, αυξημένο λειτουργικό κόστος επιχειρήσεων, είναι κάποια από τα βασικότερα, με πολλά άλλα καθημερινά τα οποία δυσκολεύουν και δεν βοηθούν σε δημιουργία θετικού κλίματος, σε μια διαφορετική πιο αναπτυξιακή πορεία.
Πρέπει να μιλήσουμε σοβαρά όλοι σε συνεργασία με την πολιτεία, είμαστε πλέον σε μια άλλη εποχή δεν μπορεί κάποιοι να πανηγυρίζουν κάθε φορά για τα έσοδα του Τουρισμού, είναι σημαντικά αλλά δεν μπορούν να επιλύσουν το πρόβλημα πρέπει να αντιληφθούμε και να στοχεύσουμε στην μεγάλη εικόνα.
Δεν μπορεί να πανηγυρίζει ο Υπουργός Ανάπτυξης για δήθεν υψηλούς ρυθμούς ανάπτυξης, γνωρίζει πολύ καλά όσα λέμε, δεν τα φανταζόμαστε, τα έχουμε συζητήσει και είναι η πραγματικότητα.
Δεν μπορεί να πανηγυρίζει, όταν ακόμη και εξαγορές στον ενεργειακό κλάδο που έγιναν πριν λίγες ημέρες έγιναν από το δυσθεώρητο κόστος που πλήρωσαν οι επιχειρήσεις μέσω των λογαριασμών ενέργειας.
Να σταθώ όμως στο ενεργειακό σκέλος και τις εξαγγελίες της κυβέρνησης η οποία μέσω του Υπουργού του κ.Σκρέκα ανακοίνωσε μέτρα ελάφρυνσης των επιχειρήσεων και των πολιτών.
Η άποψη μου είναι ότι από την πίσω πόρτα και με ένα υψηλό κόστος για τον ‘Ελληνα φορολογούμενο, πληρώνει-επιδοτεί τις ηλεκτροπαραγωγικές μονάδες, τους παραγωγούς, τους ιδιώτες τους 3 με 5 μεγάλους ενεργειακούς ομίλους, οι οποίοι μάλιστα με αυτά τα χρήματα εξαγοράζουν μικρότερες εταιρίες.
Οι αναφορές που έγιναν χθες ξεκινούσαν με οικιακές καταναλώσεις 300κιλοβατόρες τον μήνα ενώ όλοι ξέρουμε ότι μια 4μελής οικογένεια χρειάζεται μέσω όρο 1200-1400 μηνιαίως.
Έγιναν αναφορές για το LNG αλλά και για την Πτολεμαΐδα 5 που θα ξεκινήσει την λειτουργία της, σε αυτό το σημείο πρέπει να σημειώσουμε ότι η Πτολεμαΐδα 5 ήταν κλειστή 2 χρόνια για να μετατραπεί σε Μονάδα Φυσικού αερίου, στόχος που δεν πραγματοποιήθηκε μεν αλλά κόστισε στους πολίτες δε σε περίοδο κρίσης, αφού σε πολλές των περιπτώσεων θα μπορούσε να λειτουργεί προς όφελος των πολιτών και θα περιόριζε την ασυδοσία των εταιριών ενέργειας.
Όσο για το LNG και εκεί υπάρχει ένα πολύ μεγάλο παιχνίδι στο οποίο συμμετέχουμε και εμείς ως χώρα σήμερα, αφού το κόστος του είναι πολύ μεγάλο λόγω και των μεταφορικών αλλά και γιατί δεν είμαστε έτοιμοι πλην ρεβυθούσας με τους τερματικούς, ένα LNG βέβαια το οποίο κοστίζει πολύ στους πολίτες.
Συμπερασματικά να τονίσω ότι η κυβέρνηση άργησε σε αυτό το επίπεδο και άργησε πολύ και όταν αποφάσισε, αποφάσισε κάτω από την πίεση των εταιριών που φαίνεται ότι και τους χρηματοδοτεί και τους στηρίζει αφού εάν προχωρούσαμε στην μείωση του ειδικού φόρου κατανάλωσης και στο πλαφόν στη λιανική θα συμμετείχαν και εκείνοι στο κόστος ενώ σήμερα μόνο στα κέρδη.
Το νέο επιχειρηματικό περιβάλλον μετά την συνεχή κρίση είναι διαφορετικό. Έχει επιφέρει νέες ισορροπίες στην αγορά προϊόντων και υπηρεσιών. Με τις διαφαινόμενες τάσεις, οι ελληνικές επιχειρήσεις θα αντιμετωπίσουν πιο έντονα ανταγωνισμό στις αγορές που στοχεύουν, δηλαδή σε ενδιάμεσους συνδυασμούς αξίας-τιμής. Ευκαιρίες θα υπάρξουν, κυρίως σε παραδοσιακούς, αλλά και σε άλλους κλάδους. Αλλά το πόσες και ποιες επιχειρήσεις θα τις αξιοποιήσουν είναι αβέβαιο.
Όπως και το πόσες και ποιες επιχειρήσεις θα παραμείνουν ανοιχτές ή ακόμη ακόμη πόσες θα μπορέσουν να κλείσουν γιατί και εκεί υπάρχει ένα πολύ μεγάλο πρόβλημα γι’ αυτό έχουμε επιχειρήσεις φαντάσματα.
Ποιο θα είναι το μέλλον των ελληνικών επιχειρήσεων μετά και από αυτή την κρίση; Ποιες θα επιβιώσουν και με ποια μορφή; Ποιες νέες θα αναδειχθούν; Σίγουρα το μέλλον δε θα είναι το ίδιο, θα έχει ριζικές αλλαγές. Αλλά είναι δύσκολο να κάνουμε προβλέψεις. Θα υπάρξουν εκπλήξεις θετικές μαζί με τις αρνητικές.
Το πρόβλημα της ανταγωνιστικότητας των ελληνικών επιχειρήσεων και του ελληνικού επιχειρηματικού περιβάλλοντος είναι δομικό. Έχει χαρακτηριστικά που έχουν καθιερωθεί εδώ και χρόνια. Η κρίση κάνει τις επιχειρήσεις να ανακαλύψουν τα όρια αντοχής τους. Για τις περισσότερες φέρνει ενώπιον τους τις χρόνιες αδυναμίες τους, την έλλειψη ανταγωνιστικού πλεονεκτήματος. Μερικές, με ικανότητα προσαρμογής έχουν ήδη αντιδράσει από πριν, αποκόπτοντας μη αποδοτικές δραστηριότητες, μειώνοντας το κόστος, πηγαίνοντας εκεί όπου υπάρχει ζήτηση- σε διεθνείς αγορές. Οι πιο διορατικές βρίσκουν ευκαιρίες στην κρίση. Αλλά και η διορατικότητα αν υπάρχει,αν δεν υπάρχει σταθερό οικονομικό περιβάλλον για τις επιχειρήσεις αυτές που είναι μικρομεσαίες ή μικρές δεν μπορούν να υλοποιήσουν τη διορατικότητα τους. Δεν μπορούν να πράξουν τίποτα όταν το τραπεζικό σύστημα τους έχει κλεισμένη την πόρτα.
Όταν μεγάλα προγράμματα χρηματοδότησης τους αφήνουν απέξω.
Κλείνοντας να κάνω κάτι ξεκάθαρο όταν μιλάμε για μικρή, μεσαία και μικρομεσαία επιχειρηματικότητα οποία πλήττεται να είστε σίγουροι ότι ταυτόχρονα θα έχουμε εξαθλίωση και εξαφάνιση της μεσαίας και χαμηλής τάξης της κοινωνίας, αποτελούν το ίδιο νόμισμα από την άλλη πλευρά.