Κυρίες και κύριοι βουλευτές, «το μήνυμα που καλείται να εκπέμψει σήμερα το Ελληνικό Κοινοβούλιο, είναι ένα μήνυμα ενότητας και εθνικής ευθύνης».
Με αυτά τα λόγια έκλεινα την ομιλία μου για την εταιρική στρατηγική σχέση Ελλάδος – Γαλλίας τον περασμένο Οκτώβριο και, 130 μέρες μετά, με τα ίδια λόγια ξεκινώ την παρέμβασή μου από το ίδιο βήμα.
Γιατί με το νομοσχέδιο που σε λίγο θα ψηφίσουμε υπηρετούνται οι δυο πιο κομβικές στοχεύσεις εκείνης της συμφωνίας: να ενισχυθεί το εθνικό οπλοστάσιο, ως δίδυμος πυλώνας της διπλωματίας μας και ταυτόχρονα -όπως τόνισαν και πολλοί ομιλητές μας- να αναβαθμιστεί εμφατικά και στην πράξη η γεωπολιτική θέση της Ελλάδας στον ευρωπαϊκό και παγκόσμιο χάρτη.
Για πρώτη φορά το Υπουργείο Άμυνας επεξεργάστηκε, τόσο γρήγορα, προγράμματα αγοράς οπλικών συστημάτων που είναι τόσο σημαντικά. Και αυτό όχι μόνο γιατί το επέβαλαν οι προκλήσεις των γειτόνων στην περιοχή και η ανάγκη να εδραιωθούν ισχυρές συμμαχίες της πατρίδας μας, αλλά και προκειμένου να αξιοποιηθεί η συγκυρία ώστε να προωθηθεί η ευρύτερη έννοια της Ευρωπαϊκής Στρατηγικής Αυτονομίας.
Μιλάμε συνεπώς για μία αμυντική επιλογή με πολιτικό περιεχόμενο, όπως και για μία εθνική απόφαση με διεθνή προσανατολισμό. Η περιγραφή μιας τέτοιας σύνθετης πολιτικής ακούγεται βέβαια απλούστερη από την υλοποίησή της, η οποία προϋποθέτει παρεμβάσεις σε πολλά επίπεδα αλλά ταυτόχρονα και εξαιρετικά λεπτούς χειρισμούς.
Είναι ένα συμπέρασμα το οποίο πιστεύω ότι προέκυψε και από την όλη -μέχρι στιγμής- συζήτηση, όσο προφανώς αυτό το επιτρέπει ο δημόσιος χαρακτήρας της για θέματα εθνικής ασφάλειας.
Και ακριβώς γι’ αυτό η Εθνική Αντιπροσωπεία καλείται σήμερα να εξουσιοδοτήσει τους αρμόδιους χειριστές να ολοκληρώσουν με την ίδια ταχύτητα, με την ίδια ακρίβεια τις τελευταίες λεπτομέρειες των σημαντικών συμβάσεων τις οποίες συζητούμε σήμερα.
Το κύριο μέρος των συμβάσεων αυτών αφορά τις φρεγάτες Belharra, οι οποίες έρχονται να ανανεώσουν τη ραχοκοκαλιά του ελληνικού στόλου. Η δεκαετής οικονομική κρίση καθυστέρησε σημαντικά τις σχετικές επενδύσεις. Και ο προηγούμενος τύπος των ελληνικών φρεγατών έχει ήδη κλείσει σχεδόν 40 χρόνια ευδόκιμης αλλά και επίπονης δράσης.
Το επιτελείο του Πολεμικού Ναυτικού, λοιπόν, μελέτησε εξαντλητικά όλες τις διαθέσιμες λύσεις και η πολιτεία απεδέχθη τις εισηγήσεις του. Έτσι, με το τελευταίο καύχημα της ευρωπαϊκής ναυπηγικής η επιφάνεια και ο βυθός των θαλασσών μας θωρακίζονται απόλυτα.
Οι νέες φρεγάτες συνεργάζονται ιδανικά και με τα νέα μαχητικά Rafale, τα πρώτα από τα οποία καλωσορίσαμε στην Τανάγρα πριν από λίγες εβδομάδες.
Όπως θα μπορούν να συντονίζουν και τις ενέργειές τους με τα ανθυποβρυχιακά ελικόπτερα Romeo, τα καλύτερα του κόσμου στο είδος τους, τα οποία και σύντομα θα ενταχθούν στις δυνατότητες των ελληνικών Ενόπλων Δυνάμεων.
Συνδέονται αυτές οι επιλογές επίσης με την ταυτόχρονη προμήθεια τορπιλών βαρέως τύπου, που προσθέτουν μια νέα ισχύ στα υπερσύγχρονα υποβρύχιά μας. Ενώ οι νέες φρεγάτες θα είναι έτοιμες να υποδεχθούν δίπλα τους τέσσερα ακόμα νέα, μικρότερα πλοία επιφάνειας, με γνώμονα πάντα τις εισηγήσεις του Ναυτικού μας.
Οι σχετικές αποφάσεις θα ληφθούν μέχρι το τέλος του καλοκαιριού.
Πρόκειται με άλλα λόγια, και σε αντίθεση με αυτά τα οποία άκουσα -κυρίως από την αξιωματική αντιπολίτευση- για ένα συνεκτικό και καλά διαρθρωμένο επιχειρησιακό σχέδιο το οποίο απλώνεται και στους τρεις κλάδους των Ενόπλων Δυνάμεων, αφού προβλέπονται και σημαντικές πρόνοιες για τον Στρατό Ξηράς, ειδικά στον τομέα των πυρομαχικών και των αρμάτων μάχης.
Παράλληλα όμως, συγκροτεί και ένα υπόδειγμα τεχνικής και οικονομικής διακρατικής συνεργασίας. Γιατί όπως συνέβη και με τα Rafale έτσι και τα νέα πλοία, οι νέες Belharra, θα φτάσουν στην Ελλάδα νωρίς καθώς παρεμβλήθησαν στη σειρά παραγωγής του ναυπηγικού προγράμματος για το γαλλικό στόλο. Και χάρη στις επίπονες προσπάθειες της Αθήνας, αλλά χάρη και στην κατανόηση του Παρισιού, οι τιμές αγοράς είναι εξαιρετικά ευνοϊκές. Πολύ χαμηλότερες από τις αρχικές.
Εκμεταλλευτήκαμε μια ιδιαίτερη συγκυρία και πετύχαμε μια αγορά εξαιρετικά επωφελή για τη χώρα. Η αποπληρωμή των νέων φρεγατών γίνεται σε μεγάλο βάθος χρόνου, επίσης υπάρχει τριετής υλικοτεχνική υποστήριξη των σκαφών και πενταετής υποστήριξη του εξοπλισμού τους.
Συνοδές εργασίες έχουν τη δυνατότητα να αναλάβουν και τα ναυπηγεία Σκαραμαγκά τα οποία ενεργοποιούνται και πάλι, ενώ η συναρμολόγηση των τορπιλών νέου τύπου θα γίνεται στην Ξάνθη από την εταιρία Sunlight, η οποία θα μετακυλύει μέρος των εργασιών και σε άλλες ελληνικές επιχειρήσεις.
Συμπέρασμα: η συγκεκριμένη πτυχή του εθνικού αμυντικού μας προγράμματος απαντά με τον αποτελεσματικότερο τρόπο στις ανάγκες των Ενόπλων Δυνάμεων της χώρας, αλλά και στην ασφάλεια της πατρίδας μας.
Συμβαδίζει με τις διπλωματικές στοχεύσεις της, βαθαίνοντας συμμαχίες με ισχυρούς εταίρους και δίνοντας στην Ελλάδα ρόλο πρωταγωνιστή και στη Μεσόγειο και στην Ευρώπη.
Υλοποιείται με γοργούς ρυθμούς και με συμφέροντες όρους, ενώ εισάγει πολύτιμη τεχνογνωσία στη χώρα και ταυτόχρονα κινητοποιεί δυνάμεις εθνικής οικονομίας, δεν ξεφεύγει όμως από την απαραίτητη δημοσιονομική ισορροπία.
Κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, οι ίδιες αρχές διατρέχουν και τις προβλέψεις του νομοσχεδίου σχετικά με τα Rafale, τα οποία θα μπορούν πια να συνθέτουν μία αυτόνομη μοίρα με την προσθήκη έξι ακόμα μαχητικών στη δύναμη της Πολεμικής Αεροπορίας.
Είναι μία ποσοτική αλλά ταυτόχρονα είναι και μία ποιοτική διαφορά, καθώς η παράδοσή τους έως τα τέλη του 2024 θα μπορεί να ακολουθεί και τη διαρκή εξέλιξη των οπλικών συστημάτων αυτού του παντοδύναμου αεροσκάφους, κάτι που σημαίνει ότι στο Αιγαίο θα περιπολούν σύντομα τα πιο εξελιγμένα Rafale, αντίστοιχα με αυτά τα οποία θα ενσωματωθούν και στη γαλλική Πολεμική Αεροπορία.
Θυμίζω ότι και για αυτή την επιλογή υπήρξε εισήγηση Ελλήνων Ικάρων, καθώς ο τύπος αυτός του μαχητικού ενδείκνυται για τις συνθήκες που επικρατούν στους ουρανούς της πατρίδας μας και μας δίνουν σημαντικό, όχι απλά τακτικό, αλλά στρατηγικό πλεονέκτημα, απέναντι σε όποιους μπορεί να σκέφτονται, να επιβουλεύονται κυριαρχία ή κυριαρχικά δικαιώματα.
Τα Rafale μοιράζονται τον ίδιο εξοπλισμό, τα ίδια ηλεκτρονικά συστήματα, την ίδια επιχειρησιακή λογική με τις φρεγάτες Belharra. Ενισχύεται, έτσι, η διακλαδικότητα στη δράση. Και ασφαλώς τα Rafale διαθέτουν πτητικά χαρακτηριστικά με τα οποία είναι ήδη εξοικειωμένοι οι χειριστές όσο και το προσωπικό υποστήριξης της Πολεμικής Αεροπορίας. Θυμίζω ότι η Πολεμική μας Αεροπορία έχει πια πολύ μεγάλη, άνω των 40 ετών, εμπειρία στην αξιοποίηση γαλλικών αεροσκαφών.
Πρόκειται βέβαια για τα στελέχη των Ενόπλων Δυνάμεων, τα οποία αποτελούν πάντα το μεγάλο μας όπλο. Αξίζουν να έχουν στη διάθεσή τους τα πιο σύγχρονα μέσα, αλλά κυρίως δικαιούνται την ευγνωμοσύνη αλλά και το έμπρακτο ενδιαφέρον της πολιτείας.
Ένα μικρό δείγμα αυτού του έμπρακτου ενδιαφέροντος αποτέλεσε και η απόφασή μας για απαλλαγή από κάθε φόρο των πτητικών και καταδυτικών επιδομάτων.
Και να ευχαριστήσω ξεχωριστά τον εισηγητή μας, τον Διονύση Χατζηδάκη που ήταν και αυτός ο οποίος εισηγήθηκε αυτήν την παρέμβαση. Είναι μια απόφαση που παρά το δύσκολο οικονομικό περιβάλλον ανακουφίζει τους ενστόλους μας, αίροντας μία πολύχρονη αδικία σε βάρος τους. Είναι ένα βήμα το οποίο να είστε σίγουροι ότι θα έχει και συνέχεια, μόλις οι συνθήκες το επιτρέψουν.
Για την ταχύτητα του χρόνου παράδοσης των νέων αεροσκαφών μιλάει η υπερηφάνεια με την οποία όλοι οι Έλληνες υποδέχθηκαν τα πρώτα από αυτά, πριν από 20 μέρες.
Αλλά γύρω από το κόστος και το πλαίσιό τους επιτρέψτε μου να ζητήσω από όλους αυτοσυγκράτηση και υπευθυνότητα, καθώς συνδέεται με ευαίσθητες πτυχές της εθνικής ασφάλειας αλλά και των διακρατικών μας σχέσεων.
Ας μείνουμε λοιπόν στο γεγονός ότι η χώρα εξασφάλισε τα Rafale φθηνότερα από την αρχική τους τιμή και σε πολύ γρήγορο χρονικό διάστημα σε σχέση με αντίστοιχες παραγγελίες που είχαν γίνει στο παρελθόν.
Προφανώς και δεν είναι η δημόσια συνεδρίαση της Ελληνικής Βουλής ο χώρος παρουσίασης εθνικών αμυντικών συμβάσεων στην εξονυχιστική τους λεπτομέρεια, πολύ περισσότερο σε σύγκριση με ανάλογες πωλήσεις ενός συμμάχου προς άλλα κράτη. Και υπάρχουν πολλές τέτοιες, καθώς όλο και περισσότερες χώρες -αναφέρω ενδεικτικά τα Ηνωμένα Αραβικά Εμιράτα, αλλά και η Κροατία- σπεύδουν να προμηθευτούν τα ίδια αεροσκάφη.
Όλα αυτά μπορούν να συζητηθούν σε κλειστές διακομματικές Επιτροπές και σε ενημερωτικές συναντήσεις με τον αρμόδιο Υπουργό, ο οποίος έχει επιδείξει μεγάλη διάθεση ενημέρωσης όλων των κομμάτων της Βουλής για τις λεπτομέρειες των σχετικών συμβάσεων.
Σήμερα, όμως, εξετάζουμε την πολιτική έγκριση αυτών των συμβάσεων και πράγματι πρέπει να σας πω ότι μου έκανε πολύ εντύπωση η στάση της αξιωματικής αντιπολίτευσης συνολικά στο ζήτημα το οποίο συζητάμε σήμερα.
Απ’ ό,τι κατάλαβα, λέτε «ναι» στις Belharra και στις τορπίλες, λέτε «όχι» στα Rafale τα οποία είχατε υπερψηφίσει πριν από κάποιο χρονικό διάστημα, ενώ είχατε καταψηφίσει την αμυντική συμφωνία με τη Γαλλία. Όλα αυτά τα βάζετε σε κάποιο κοινοβουλευτικό μίξερ, για να καταλήξουμε τελικά στο «παρών». Και σας ρωτώ αν αυτό σήμερα είναι υπεύθυνη στάση αξιωματικής αντιπολίτευσης.
Καταψηφίσατε τη συμμαχία με την Γαλλία. Καταλαβαίνω ότι ετοιμάζεστε να καταψηφίσετε και τη Συμφωνία Αμυντικής Συνεργασίας με τις Ηνωμένες Πολιτείες που θα έρθει στο κοινοβούλιο τις επόμενες εβδομάδες.
Καταψηφίσατε -να το θυμίσουμε για να το ακούσει ο ελληνικός λαός και η εθνική αντιπροσωπεία- τις αμυντικές δαπάνες. Έτσι δεν είναι κ. Τσίπρα; Τις οριοθετήσεις των θαλασσίων ζωνών με Ιταλία και Αίγυπτο. Καταψηφίσατε όλα όσα χαιρέτισαν δηλαδή όλοι οι Έλληνες.
Και βέβαια, μιας και είστε στην αίθουσα, θα ήταν καλό να δώσετε και μία διευκρίνιση για αυτό το οποίο άκουσα από τον κ. Γιώργο Τσίπρα, τον εξάδελφό σας, ο οποίος είπε επί λέξει -έχω εδώ τα πρακτικά της Βουλής- ότι «τα ζητήματα της εξωτερικής πολιτικής και πολιτικής ασφάλειας είναι αυτό το οποίο πρέπει να υπηρετεί η άμυνα της χώρας. Η άμυνα της χώρας δεν είναι αυτοσκοπός». Επαναλαμβάνω: «η άμυνα της χώρας δεν είναι αυτοσκοπός». Είναι έτσι; Δεν είναι αυτοσκοπός. Επιμένετε, επιμένετε, επιμένετε ότι η άμυνα της χώρας δεν είναι αυτοσκοπός. Για αυτή την παράταξη η άμυνα της χώρας είναι ο υπέρτατος αυτοσκοπός, ο υπέρτατος αυτοσκοπός.
Εκτός αν εννοούσατε κάτι τελείως διαφορετικό, οπότε θα έχει την ευκαιρία ο εξάδελφός σας και αρχηγός του ΣΥΡΙΖΑ να διορθώσει αυτή τη λεκτική αστοχία. Θα δώσει τις απαραίτητες εξηγήσεις ο Πρόεδρός σας.
(Παρέμβαση εκτός μικροφώνου από την πλευρά των βουλευτών του ΣΥΡΙΖΑ)
Ίσως αυτό θα πρέπει να το υποδείξετε στον συνάδελφό σας, ο οποίος λέει τέτοια πράγματα από το βήμα της Βουλής.
Επιστρέφω, λοιπόν, στην ουσία του νομοσχεδίου για λίγες ακόμα παρατηρήσεις. Με πρώτη αυτή που αφορά τον εταίρο με τον οποίο η χώρα συνυπογράφει αυτές τις συμβάσεις -αναφέρομαι στις Belharra και στα Rafale. H Γαλλία δεν είναι μόνο σταθερός σύμμαχος. Είναι και πυρηνική δύναμη. Είναι μόνιμο μέλος του Συμβουλίου Ασφαλείας του Οργανισμού Ηνωμένων Εθνών. Είναι το ευρωπαϊκό κράτος που σήμερα διαθέτει την πιο προηγμένη αμυντική τεχνολογία και τεχνογνωσία.
Στο πλαίσιο του ΝΑΤΟ ενισχύει το ατλαντικό ενδιαφέρον για τη Μεσόγειο. Ενώ και οι θέσεις του Προέδρου Macron υπέρ της ευρωπαϊκής Στρατηγικής Αυτονομίας αναβαθμίζουν το ρόλο της Γαλλίας στην προοπτική της επόμενης μέρας της ηπείρου μας.
Η Αθήνα, έτσι, συγχρονίζοντας το βηματισμό της με το Παρίσι, δεν δίνει απλώς έναν πιο επιχειρησιακό χαρακτήρα σε μία συμμαχία που υπηρετεί αμυντικές προτεραιότητες αποκλειστικά του εθνικού της πεδίου. Αντίθετα, τη διευρύνει σε συγκοινωνούντα γεωπολιτικά επίπεδα: στο ΝΑΤΟ και στην Ευρωπαϊκή Ένωση, η σημασία της οποίας αναδεικνύεται τώρα και στην κρίση στην Ουκρανία.
Κυρίως, όμως, στη νοτιοανατολική Μεσόγειο, όπου οι κοινές δράσεις των δύο χωρών την καθιστούν πλέον ένα χώρο ενδιαφέροντος όλου του Δυτικού κόσμου.
Δεύτερη παρατήρηση: η συγκυρία. Και δεν είναι σίγουρα τυχαίο ότι η στρατηγική εταιρική σχέση και η διμερής συμφωνία αμοιβαίας αμυντικής συνδρομής που αποτελεί αναπόσπαστο στοιχείο της, όσο και αυτό το εθνικό εξοπλιστικό πρόγραμμα με τη Γαλλία, θεμελιώθηκαν το περασμένο καλοκαίρι, αλλά ολοκληρώνονται φέτος με τα ρητορικά πυροτεχνήματα των γειτόνων να κλιμακώνονται.
Είναι δείγμα της Ελλάδος που είναι έτοιμη να κινηθεί σε πολλά επίπεδα, αλλά και της Γαλλίας που στέλνει γρήγορα και με σαφήνεια τα δικά της μηνύματα.
Δεν είναι η πρώτη φορά που η Άγκυρα διαστρέφει την αλήθεια. Με το αμόκ σχετικά με τα νησιά, όμως, κάποιοι αποφάσισαν να παραχαράξουν ταυτόχρονα το Διεθνές Δίκαιο, τις Συνθήκες, την Ιστορία και τη γεωγραφία.
Γι’ αυτό, άλλωστε, πήραν άμεση απάντηση από όλους, ώστε να στραφούν σοφότεροι στα εσωτερικά τους θέματα. Με τη δική μας θέση να είναι πάντα σταθερή. Η πόρτα μας είναι πάντα κλειστή σε κάθε απειλή και το παράθυρό μας είναι πάντα ανοιχτό σε κάθε διάλογο με βάση την διεθνή νομιμότητα.
Η Ελλάδα, άλλωστε, δεν έχει καμία ανάγκη να εκτοξεύει φωτοβολίδες για να αποσπά διεθνή προσοχή από όσα συμβαίνουν στην κοινωνία της, όπως δυστυχώς κάνουν οι γείτονές μας. Είναι περήφανη και για την οικονομία της και για τη δημοκρατική της λειτουργία. Είναι μια χώρα με αυτοπεποίθηση σε κάθε πεδίο και μια χώρα που επιδεικνύει συνέπεια σε κάθε συμμαχία της.
Και αυτό οφείλει πρώτη να το αντιληφθεί η Δύση, αντιμετωπίζοντας τις εξωτερικές προκλήσεις ασφάλειας, αλλά με την ίδια σοβαρότητα και εκείνες που αναδύονται στο εσωτερικό της.
Γιατί, πράγματι, ενώ όλοι στο ΝΑΤΟ, και σωστά, μιλούν για κοινό μέτωπο απέναντι στη Μόσχα εξαιτίας των εντάσεων στην Ουκρανία, μέσα στο ίδιο το ευρωατλαντικό πλαίσιο διαγράφεται μία θεμελιώδης αντίφαση. Ένας εταίρος, σταθερός και φιλειρηνικός, απειλείται από ένα άλλον, ο οποίος μάλιστα αγνοεί το Διεθνές Δίκαιο και τους κανόνες της Συμμαχίας και ενίοτε την εκβιάζει, εξοπλιζόμενος με ρωσικά συστήματα.
Και για να χρησιμοποιήσω, κ. Κατρίνη, και μία φράση που τελευταία συνηθίζεται: εδώ δεν χωρούν πια ίσες αποστάσεις.
Η τρίτη παρατήρησή μου αφορά τη συνάντηση του ώριμου πατριωτισμού και οικονομικού ρεαλισμού στις συμβάσεις του νομοσχεδίου. Γιατί, πράγματι, το υψηλό κόστος της αναγκαίας αμυντικής θωράκισης δεν ξεπερνά σε καμία περίπτωση τις αντοχές της εθνικής οικονομίας. Κάτι που προφανώς οφείλεται στη συνετή διαπραγμάτευση όσων χειρίστηκαν την πρώτη, αλλά και στην απόδοση της δεύτερης παρά τις αντιξοότητες της πανδημίας. Και βέβαια κάτι που αποτυπώνει τη θέση αυτής της κυβέρνησης, ότι η ευημερία του πολίτη και η ασφάλεια της πατρίδος είναι διαρκείς αλλά και παράλληλες προτεραιότητες.
Η εναρμόνιση των αναγκών της κοινωνίας με τα δημοσιονομικά περιθώρια αποκτά επίκαιρη σημασία, τώρα, καθώς οι αναταράξεις στην παγκόσμια ενεργειακή αγορά πολιορκούν το διαθέσιμο εισόδημα. Εισόδημα το οποίο μπορεί να τονώθηκε παραπάνω από 5% χάρη στην πολιτική μας για συνεχή μείωση φόρων, ασφαλιστικών εισφορών, του ΕΝΦΙΑ, όπως ανακοινώθηκε μόλις πρόσφατα, στην πρώτη δόση αύξησης του κατώτατου μισθού, στο διπλάσιο εγγυημένο εισόδημα του Δεκεμβρίου, τα οφέλη αυτά, ωστόσο, δεν παύουν να πριονίζονται από το ράλι των διεθνών τιμών. Μία κρίση που ελπίζουμε να είναι πρόσκαιρη, είναι όμως οδυνηρή για όλες τις χώρες και για την πατρίδα μας. Και όσο κρίσιμο και αν είναι το ζήτημα, δεν πρέπει σε καμία περίπτωση να αποπροσανατολίσει τη σημερινή συνεδρίαση. Σύντομα, άλλωστε, θα έχουμε την ευκαιρία να το συζητήσουμε αναλυτικά.
Σήμερα, λοιπόν, θα περιοριστώ στο να επαναλάβω τις τρεις δεσμεύσεις μας.
Πρώτον, θα συνεχιστεί, για όσο χρειαστεί η επιδότηση σε λογαριασμούς νοικοκυριών, επιχειρήσεων και αγροτών. Ήδη έχουν διατεθεί γι’ αυτό 2 δισ. ευρώ, με ειδικές πρόνοιες για τους πιο αδύναμους.
Δεύτερον, 1η Μαΐου, όπως έχουμε δεσμευτεί, θα ανακοινωθεί νέα αύξηση του κατώτατου μισθού, πολύ υψηλότερη της πρώτης.
Τρίτον, τα βάρη από τους φόρους θα εξακολουθήσουν να μειώνονται, δίνοντας πάντα πρώτη προτεραιότητα στην ανακούφιση των πιο αδύναμων νοικοκυριών, όπως πράξαμε με την πρόσφατη ανακοίνωση για τη μείωση του ΕΝΦΙΑ.
Θέλω όμως να είμαι απολύτως σαφής. Ποτέ δεν θα επιτρέψω επιπόλαιες κινήσεις που θα γυρίσουν τη χώρα πίσω. Κινήσεις που θα την ανάγκαζαν τελικά να καταφύγει γρήγορα στην επιβολή νέων φόρων, στερώντας την ανάπτυξη και τις δουλειές που αυτή φέρνει. Με άλλα λόγια, δεν θα επιστρέψουμε στα ελλείμματα και στη διεθνή αναξιοπιστία. Κάθε βήμα προς τα εμπρός θα γίνεται σταθερά, ώστε να μην ακολουθούν μετά πολλά βήματα προς τα πίσω.
Γι’ αυτό και κάθε μέτρο, στο εξής, θα έχει το μέτρο της λογικής και του κοινού συμφέροντος και θα είναι στοχευμένο για να έχει μετρήσιμο αποτέλεσμα. Αυτά προς το παρόν.
Αγαπητοί συνάδελφοι, προχώρησα στην παραπάνω αναφορά για να τονίσω ότι η ασπίδα της άμυνας είναι και η ασπίδα της οικονομίας, η οποία μόνο σε συνθήκες ασφάλειας μπορεί να προοδεύει. Όμως και η δεύτερη, η οικονομία, είναι η ασπίδα της ασφάλειας, καθώς τελικά είναι και εκείνη που τη χρηματοδοτεί. Απέναντι συνεπώς σε αυτήν την διπλή πρόκληση, οφείλουμε να έχουμε για οδηγούς τη σύνεση και την τόλμη.
Έτσι πετύχαμε από την ασύμμετρη επίθεση που δεχτήκαμε στον Έβρο, τώρα να διαχειριζόμαστε το προσφυγικό – μεταναστευτικό, επιτέλους με ασφαλή σύνορα, έχοντας μειώσει κατά 90% τις ροές στα θαλάσσια και στα χερσαία σύνορά μας. Και η όποια επιθετικότητα των γειτόνων να προσκρούει ήδη στην πανοπλία ισχύος των δικών μας δικαίων.
Με την ίδια, λοιπόν, ισορροπία ρεαλισμού και αυτοπεποίθησης, η οικονομία και η κοινωνία έμειναν όρθιες στη διετή καταιγίδα της πανδημίας, χάρις στις τεράστιες θυσίες των πολιτών αλλά και στις προσπάθειες της πολιτείας, που εξασφάλισε ένα γιγαντιαίο πρόγραμμα 43 δισεκατομμυρίων, χωρίς στιγμή όμως να αναστείλει το φιλόδοξο μεταρρυθμιστικό της σχέδιο.
Σίγουρα δεν έλειψαν λάθη και αστοχίες, στις οποίες πάντως απαντάει ένα σύγχρονο ψηφιακό κράτος και μία οικονομία η οποία, παρά τις προβλέψεις διαφόρων, αναπτύσσεται και πρωταγωνιστεί στη δημιουργία νέων θέσεων εργασίας και στην προσέλκυση επενδύσεων.
Κυρίως όμως, στις όποιες αδυναμίες που σκιάζουν τις επιτυχίες απαντούν δύο ρήματα: νιώθουμε και προσπαθούμε. Το πρώτο συμπυκνώνει την αναγνώριση από την κυβέρνηση ότι παραμένουν σημαντικά άλυτα προβλήματα. Τριάντα μήνες δεν είναι και τόσοι για να κλείσουν πληγές δεκαετιών. Και η μνήμη δύσκολα συγκρατεί τα ευχάριστα, η ζωή αφομοιώνει γρήγορα τα βήματα προόδου και σκοντάφτει τελικά μόνο στις καθυστερήσεις.
Ενώ το δεύτερο ρήμα σηματοδοτεί το δικό μας καθημερινό χρέος. Να γινόμαστε όλο και καλύτεροι, προσφέροντας όλο και περισσότερα. Με σιγουριά αλλά και με αίσθηση ευθύνης ταυτόχρονα.
Με αυτό το πνεύμα, λοιπόν, μετέχουμε στη σημερινή διαδικασία της Βουλής. Θεωρώντας ότι αυτό κατ’ εξοχήν απαιτεί και ένα νομοσχέδιο το οποίο αφορά την εθνική άμυνα. Μπορεί βέβαια τα αντίπαλα έδρανα να με διαψεύσουν, όμως για ακόμα μία φορά εγώ θα ζητήσω από αυτό το σώμα ενότητα, ωριμότητα και θετική συμβολή. Υπάρχουν άλλα πεδία για κομματικούς διαξιφισμούς.
Τώρα, όπως είπα και στην αρχή, είναι μία ευκαιρία να στείλουμε ένα μήνυμα συνεπούς συμπαράταξης προς τους φίλους μας, αλλά και ένα μήνυμα δυναμικής ετοιμότητας για όποιον επιδιώξει να βρεθεί απέναντί μας.
Πάνω απ’ όλα όμως, πάνω απ’ όλα, οφείλουμε να εκπέμψουμε ένα αισιόδοξο σήμα προς όλες τις Ελληνίδες και προς όλους τους Έλληνες ότι κάθε πολιτική διαφωνία σταματά εκεί που ξεκινά το συμφέρον της πατρίδας. Σε τέτοιες επιλογές δεν υπάρχουν, κ. Τσίπρα, ταλαντεύσεις. Ακόμα και το «παρών» σημαίνει απών από το εθνικό μέτωπο.
Με τη στάση τους οι πολίτες έχουν ήδη βάλει τη δική τους υπογραφή κάτω από τις συμβάσεις που φέρνουν στην πατρίδα μας τις νέες φρεγάτες, τα νέα μαχητικά, τις νέες τορπίλες. Με την ψήφο σας, σας ζητώ σε λίγο να βάλετε δίπλα τους και τη δική σας υπογραφή.
Σας ευχαριστώ.
