Υποχρεούμαστε να επανέλθουμε στο θέμα του μετανάστη εργάτη στα Γιάννενα και την στάση του Ε.Κ.Ι, καθώς όχι μόνο δεν απαντήθηκαν τα ερωτήματα που θέσαμε με την προηγούμενη ανακοίνωσή μας, αλλά η ανακοίνωση του ΕΚΙ αναδημοσιεύθηκε στον 902 δίνοντας έτσι χαρακτήρα γενικότερης επίθεσης από το ΚΚΕ στο ΝΑΡ και την ΑΝΤΑΡΣΥΑ.
Ρωτάμε λοιπόν για μια ακόμα φορά:
- Το εργατικό ατύχημα έγινε στις 5/9. Ο μετανάστης εργάτης είχε έρθει σε επαφή με την διοίκηση του Εργατικού Κέντρου σχεδόν από την αρχή. Γιατί 2,5 μήνες δεν κατατέθηκαν τα χαρτιά του συναδέλφου στο ΙΚΑ, ώστε να πάρει την αποζημίωσή του μέχρι να αναρρώσει; Με ποιο δικαίωμα τα κρατούσε ο γραμματέας του Ε.Κ.Ι. θέτοντας σε πλήρη αδράνεια την υπόθεση; Γιατί κατέθεσαν τα έγγραφα τελικά στις 23/11 (!!!), αφού έγινε γεγονός μετά από την παρέμβαση του μέλους μας, που έδρασε για να βοηθήσει τον μετανάστη και να κάνει αυτά που έπρεπε να είχε κάνει, αλλά δεν έκανε, το ΕΚΙ;;
- Στην τριμερή που έγινε στην Επιθεώρηση Εργασίας και αφορούσε τα δεδουλευμένα, είχε ειδοποιηθεί να συμμετάσχει το Ε.Κ.Ι. η όχι;; Γιατί δύο πράγματα μπορεί να συμβαίνουν. Είτε το μέλος μας ήθελε να “εξαπατήσει τον εργαζόμενο σε συμπαιγνία με την εργοδοσία” όπως λέει η άθλια ανακοίνωση του ΕΚΙ και αναπαράγει ο 902, και τότε η συνάντηση, προφανώς, θα γινόταν εν κρυπτώ, είτε δρώντας από ταξική αλληλεγγύη θα βοηθούσε τον μετανάστη απευθυνόμενη και στο Ε.Κ.Ι. Ρωτάμε λοιπόν. Απευθύνθηκε ή όχι; Το ήξερε το ΕΚΙ ή όχι; Και αν το ήξερε γιατί δεν παρευρέθηκε στην τριμερή και να κάνει “τα σωστά” με το συνδικαλιστικό και νομικό βάρος που έχει;;
- Από πότε απαγορεύεται να παραβρεθεί μέλος Συνδικαλιστικής Οργάνωσης σε διαδικασίες Εργατικής Διαφοράς στο Σ.ΕΠ.Ε. ως αυτό που είναι; Και όταν οι Συνδικαλιστικές Οργανώσεις αδιαφορούν, οι εργαζόμενοι και οι εργαζόμενες θα πρέπει να αδρανοποιούνται εξίσου; Άρα να καταλήγουμε σε πλήρη ανάθεση των εργατικών ζητημάτων;
- Μετά από όλα αυτά είπε ο πρόεδρος του ΕΚΙ ότι με την τριμερή για τα δεδουλευμένα “ο εργοδότης θύμωσε”(!) και για αυτό δεν θα υπέγραφε για το εργατικό ατύχημα; Υπήρχε κάποια συμφωνία με τον εργοδότη που χάλασε; Και τέλος πάντων από πότε οι διεκδικήσεις των εργατών θα καθορίζονται από τις καπρίτσια και τους “θυμούς” των εργοδοτών;
- Και τέλος. Ποιος είπε ότι η πληρωμή δεδουλευμένων αναιρεί το απόλυτο δικαίωμα του εργαζόμενου να διεκδικήσει τις αποζημιώσεις και οτιδήποτε άλλο δικαιούται από το εργατικό ατύχημα;; Μόνο την εργοδοσία εξυπηρετεί αυτό το επιχείρημα και κανέναν άλλον. Αλλά επειδή η διοικηση του ΕΚΙ, μάλλον, έχει «λερωμένη την φωλιά της» ψάχνει να βρει δικαιολογίες και να φορτώσει αλλού τις δικές του ευθύνες σπεκουλάροντας με χυδαίο τρόπο ενάντια στο ΝΑΡ και την ΑΝΤΑΡΣΥΑ.
Φαίνεται ότι η εξόντωση οποιασδήποτε αγωνιστικής φωνής- κριτικής ενόψει των εκλογών σωματείων είναι το μοναδικό μέλημα της διοίκησης του ΕΚΙ! Και δεν είναι το μοναδικό παράδειγμα τέτοιων απαράδεκτων μεθοδεύσεων ενόψει εκλογών σωματείων αυτόν τον καιρό.
Στο Σωματείο Ιδιωτικών Εκπαιδευτικών στην Πάτρα (ΣΙΕΛ) το ΠΑΜΕ προσέφυγε στο πρωτοδικείο (!) μόλις 2 μέρες πριν από την ομόφωνα- με τη σύμφωνη γνώμη του εκπροσώπου του ΠΑΜΕ στο ΔΣ του σωματείου- καθορισμένη εκλογοαπολογιστική συνέλευση για τον διορισμό μονοπαραταξιακής διοίκησης αποκλειστικά από τις δυνάμεις του, (έχει μία έδρα στο συγκεκριμένο σωματείο) προφανώς για να ελέγξει τις εκλογές!! Δεν είναι αυτή η ενέργεια εφάμιλλη των καλύτερων παραδόσεων των «Παναγόπουλων»;
Μετά την επιτυχημένη απεργιακή κινητοποίηση στις 9 Νοέμβρη το ΕΚΙ (ΠΑΜΕ) αντί να οργανώσει τη κλιμάκωση με νέα απεργία στα μέσα Δεκέμβρη συκοφαντεί μέλος του ΝΑΡ, οργανώνει εκφυλιστικές εκλογικές διαδικασίες βάζοντας πλάτη στο κλίμα σταθερότητας και κοινοβουλευτικής αναμονής που θέλει να επιβάλλει η κυβέρνηση της ΝΔ, ο ΣΥΡΙΖΑ και το ΚΙΝΑΛ.
Είναι απαράδεκτο οι πολιτικές διαφορές να οδηγούν στην λάσπη και στον πόλεμο εξόντωσης. Αυτό δεν έχει καμία σχέση με την εργατική και κομμουνιστική ηθική.. Η κοινή δράση στο κίνημα διαφορετικών ρευμάτων, που μάχονται για τα εργατικά δικαιώματα, πάνω σε ταξική βάση, είναι κρίσιμης σημασίας για το ξεδίπλωμα της εργατικής αντεπίθεσης, ιδιαίτερα στην σημερινή δύσκολη περίοδο. Αυτό προϋποθέτει, τουλάχιστον, έναν σεβασμό και μια δημοκρατική αντίληψη μέσα στο κίνημα.
Αντί για κάποια στροφή στο θέμα αυτό από το ΚΚΕ βλέπουμε με κάθε ευκαιρία να αναπαράγει είναι το “η μαζί μου ή εξόντωση”, και μάλιστα με κάθε μέσο. Αυτή η απροκάλυπτη εχθρότητα, οι απαράδεκτες επιθέσεις με κάθε μέσο εκδηλώνονται κυρίως απέναντι στις τάσεις εκείνες που προσπαθούν να εκφράσουν ένα αγωνιστικό, ριζοσπαστικό, ταξικό ρεύμα στο εργατικό κίνημα. Αυτό συμβαίνει αυτές τις μέρες στα Γιάννενα.
