«Ράβε ξήλωνε, δουλειά να μη σου λείπει…»
Το κόστος της νομοθετικής προχειρότητας, της διοικητικής ανικανότητας και των ιδεοληπτικών εμμονών της κυβέρνησης το βιώνουμε καθημερινά στο πανεπιστήμιο. Λίγους μήνες μετά τη ψήφιση των νέων νομοθετικών αλλαγών αποδείχτηκε ότι το σύστημα διοίκησης των ΑΕΙ δεν είναι μόνον αντιδημοκρατικό και αντι-ακαδημαϊκό, είναι και μνημείο ιδεοληπτικής αναποτελεσματικότητας.
Με τροπολογίες που βιαστικά κατατέθηκαν στη Βουλή θεσμοθετήθηκε εκ νέου:
• αναθεώρηση των ρυθμίσεων για την παιδαγωγική επάρκεια και «προσωρινή» παράταση του προηγούμενου καθεστώτος,
[με το άρθρο 32 του ν. 5029/2023 τροποποιούνται ξανά διατάξεις του ν. 4589/2019 και του ν. 4957/2022]
• ρύθμιση που δίνει τη δυνατότητα έκδοσης Υπουργικής Απόφασης παράτασης της προθεσμίας κατάρτισης των Μητρώων Γνωστικών Αντικειμένων,
[με το άρθρο 29 του ν. 5029/2023 προστίθεται διάταξη στο άρθρο 426 του ν. 4957/2022]
• ρύθμιση παράτασης της θητείας των Πρυτάνεων στα τρία πανεπιστήμια όπου προέκυψε αδιέξοδο στην εκλογή του Πρύτανη
[με το άρθρο 59 του ν. 5026/2023 προστίθεται διάταξη στο άρθρο 448 του ν. 4957/2022].
Επιπλέον, στο ν.5029/2023για τη σχολική βία,που πρόσφατα ψηφίστηκε, προωθούνται ρουσφετολογικές και «φωτογραφικές» νομοθετικές ρυθμίσεις σχετικές με τα ΑΕΙ. Ενδεικτικά αναφέρουμε:
Άρθρο 28
Η προσθήκη του τρίτου εδαφίου στην παρ. 1 του άρθρου 92 του 4957/2022 με βάση την οποία :«… Με τον Κανονισμό Διδακτορικών Σπουδών δύναται να ρυθμίζονται ειδικότερα θέματα σχετικά με τις προϋποθέσεις υποβολής αίτησης για την εγγραφή σε πρόγραμμα διδακτορικών σπουδών και την αξιολόγηση των υποψηφίων που δεν είναι κάτοχοι μεταπτυχιακού διπλώματος», εισάγει ρύθμιση που επιτρέπει την παράκαμψη των ενιαίων και αδιάσπαστων τίτλων σπουδών κατά τη διαδικασία πρόσβασης σε πρόγραμμα διδακτορικών σπουδώνΟι μεταπτυχιακοί τίτλοι σπουδών πιστοποιούν την εκπαίδευση σε ένα γνωστικό αντικείμενο, καθώς και την εμβάθυνση σε κρίσιμα πεδία της ειδικότητας.Η προτεινόμενη ρύθμιση, ωστόσο, δίνει την ευχέρεια στα Τμήματα να θεσπίζουν και διαφορετικούςόρους υποβολής στην αίτηση οι οποίοι αναγνωρίζονται ως ισότιμοι με τους μεταπτυχιακούς τίτλους, με αποτέλεσμα να υποβαθμίζονται οι ενιαίοι τίτλοι σπουδών και να αναιρείται η ακαδημαϊκή τους ισοτιμία.
Η προσθήκη του τρίτου εδαφίου στο άρθρο 110 του 4957/2022, σύμφωνα με την οποία «Τα Α.Ε.Ι. της ημεδαπής δύνανται να οργανώνουν και να λειτουργούν κοινά προγράμματα σπουδών του προηγούμενου εδαφίου σε συνεργασία με αναγνωρισμένα Ιδρύματα της αλλοδαπής, τα οποία οδηγούν στην απονομή τίτλου σπουδών,…» παρέχει την δυνατότητα οργάνωσης και λειτουργίας προγράμματος σπουδών σε συνεργασία με οργανισμούς που δεν είναι Ιδρύματα πανεπιστημιακής εκπαίδευσης, απλώς χορηγούν τίτλους σπουδώνκαι ευνοεί την σύμπραξη με ιδιωτικούς φορείς, ακόμη και με κολλέγια που εμφανίζονται ως παραρτήματα αλλοδαπών πανεπιστημίων, παρακάμπτοντας ευθέως το άρθρο 16 του Συντάγματος.
Άρθρο 29
Η προσθήκη του 3 εδαφίου στην πρώτη παράγραφο του άρθρου 173 του ν. 4957/2022 ενισχύει την ήδη υφιστάμενη ρύθμιση που ελαστικοποιείκαι ιδιωτικοποιεί τις σχέσεις εργασίας του διδακτικού και ερευνητικού προσωπικού, διευκολύνει την μη πλήρωση κενών οργανικών θέσεων και νοθεύει τις ακαδημαϊκές διαδικασίες πρόσληψης νέων επιστημόνων. Η διαδικασία είναι εντελώς συνοπτική και αδιαφανής, δεδομένου ότι η ουσιαστική αξιολόγηση των υποψηφιοτήτων γίνεται από μια τριμελή Επιτροπή. Ζητήματα εγείρονται και σε σχέση με τις μεθόδους κάλυψης της αμοιβής των εντεταλμένων διδασκόντων.
Άρθρο 30
Η πρόβλεψη ότι τα πανεπιστημιακά εργαστήρια μπορεί να παρέχουν υπηρεσίες και σε νομικά πρόσωπα έχει διπλή φορά: αφενός διευκολύνει τη χρηματοδότηση δράσεων των εργαστηρίων που ωφελούν εργαζόμενους ή ευρύτερες κοινωνικές ομάδες από ν.π. που έχουν την ιδιότητα του εργοδότη (π.χ. το Δημόσιο ή μια εταιρία μπορεί να πληρώνει την επιμόρφωση των υπαλλήλων τους).Αφετέρου, η χωρίς καμία εγγύηση αυτή ρύθμιση ευνοεί την εμπορευματοποίηση της δραστηριότητας των εργαστηρίων, πέρα και έξω από ουσιαστικούς ακαδημαϊκούς ελέγχους.
Η ΣΥΣΠΕΙΡΩΣΗ ΠΑΝΕΠΙΣΤΗΜΙΑΚΩΝ καλεί την κυβέρνηση να επιδείξει τη στοιχειώδη κοινοβουλευτική σοβαρότητα, να σταματήσει τους συνεχείς και αδιέξοδους νομοθετικούς πειραματισμούς και την καταστροφή του δημόσιου πανεπιστημίου.
