Ήπειρος Όλον σχετικά με παρουσίαση εγγράφου της ανεμογεννήτριας στο Μέτσοβο

Μετά τις αποκαλύψεις του εγγράφου της Αποκεντρωμένης Διοίκησης από το ειδησεογραφικό site epiruspost, που διέλυσε σαν τραπουλόχαρτο το αφήγημα περί «υποχρεωτικής υπογραφής», ένα πράγμα είναι πλέον ξεκάθαρο: ο Περιφερειάρχης δεν υπέγραψε από φόβο – υπέγραψε από επιλογή. Και μάλιστα, με πλήρη επίγνωση ότι μπορούσε να πει όχι. Αλλά προφανώς, εκεί που κάποτε υπήρχε θέση αρχής για τα 1.200 μέτρα, τώρα υπάρχει απλώς… ελαστικότητα και πρόχειρη δικαιολογία.
Η δήλωση του πριν λίγες ημέρες «δεν δέχομαι μαθήματα από κανέναν γιατί αγαπάω τον τόπο μου», φαντάζει σήμερα εξαιρετικά ταιριαστή — όχι ως διακήρυ-ξη, αλλά ως ανέκδοτο. Αν αυτή είναι η αγάπη, τότε οι ανεμογεννήτριες που έρχο-νται ίσως είναι η… προίκα. Γιατί μόνο με βαθιά συναισθηματική σχέση μπορεί κα-νείς να αγνοεί την κοινωνία, να αλλοιώνει τις θέσεις του και να πλασάρει την υπογραφή του ως αποτέλεσμα απειλής, ενώ ήξερε ότι είχε και την επιλογή της απόρριψης. Την ώρα που η Αποκεντρωμένη του έδειχνε ακόμη και «διεξόδους διαφυγής», εκείνος επέλεξε τη λεωφόρο των αιολικών, με τα φρένα κομμένα και το τιμόνι… παρκαρισμένο .
Επέλεξε, επίσης, να συμβουλεύσει άλλους να μη μιλήσουν, να μην προσφύ-γουν, να μην αντιδράσουν. Η πολιτική του και οι προσωπικές αποφάσεις του, θυμίζει πλέον περισσότερο εκείνον που πρώτα ανάβει τη φωτιά και μετά κατηγορεί τον αναπτήρα.
Ο τόπος που τόσο “αγαπά” ο Περιφερειάρχης δεν χρειάζεται άλλους σωτήρες με κοντή μνήμη και μεγάλη υπογραφή. Χρειάζεται συνέπεια, ευθύνη και πολιτικό θάρρος — έννοιες που, όπως αποδεικνύεται, δεν περιλαμβάνονται στις πρότυπες δεσμεύσεις.