Ο Εκπολιτιστικός – Μορφωτικός Σύλλογος Πρωτόπαππας σας προσκαλεί στην “6η Ετήσια Γιορτή Τσίπουρου”, στην Πρωτόπαππα, την Κυριακή 3 Νοεμβρίου από τις 1.00 το μεσημέρι στο χώρο του σχολείου. Η είσοδος είναι ελεύθερη, όπως πάντα. Το τσίπουρο κέρασμα και τα ψησίματα ασταμάτητα…. Μουσική θα παίξει το συγκρότημα του Αποστόλη και Γιώργου Μπίλη.
Μια ευγενής άμιλλα ξεκίνησε πάλι, σ’ όλη τη χώρα. Ποιό καζάνι θα βγάλει το καλύτερο απόσταγμα, είτε το λέμε στα χωριά μας τσίπουρο, στην Κύπρο ζιβανία, στην Κρήτη τσικουδιά ή ρακή, στα νησιά σούμα.
Την Κυριακή στην Πρωτόπαππα, αργά η φωτιά θα καίει κάτω από το καζάνι, ελεγχόμενη, μέχρι να αρχίσει να σταλάζει το τσίπουρο. Με υπομονή θα ξεχωρίσει η “κεφαλή”, που έχει ξυλόπνευμα, και η “ουρά”, που έχει μεθανόλη, για να αποσταχθούν στο επόμενο, και θα κρατηθεί η καλή “καρδιά” του τσίπουρου.
Η απόσταξη είναι δουλειά δύσκολη, με εμπειρική γνώση που μεταβιβάζεται από γενιά σε γενιά. Ένα σύννεφο καπνού γεννιέται την ώρα που αποσφραγίζεται το καζάνι για να αδειάσει από τα αποσταγμένα τσίπουρα, να πλυθεί για την επόμενη καζανιά. Όλοι κάθονται υπομονετικά γύρω από το καζάνι, πίνουν, τρώνε και λένε ιστορίες, αφήνοντας το χρόνο, τη ζωή και την απόλαυση να κυλούν αργά σε μικρές δόσεις σαν τα ποτηράκια ή τα πιατάκια των μεζέδων τους. Την ίδια την ιστορία του τσίπουρου τη γράφουν οι παρέες. Αν τους ρωτήσεις ποιος είναι ο καλύτερος μεζές, θα σου απαντήσουν σχεδόν με ένα στόμα, “…η καλή συντροφιά…”.
Σε όποιο καζάνι και να πας, δεν είναι ποτέ μόνοι τους οι νοικοκυραίοι. Οι συγγενείς, οι γνωστοί, οι φίλοι, που περνούν και ξαναπερνούν, δεν κάθονται γύρω από το τραπέζι γιατί ήρθε η ώρα να φάνε, αλλά για να ανταμώσουν.
Με το τραγούδι του αμπελιού, να δείχνει την κρυμμένη δύναμή μας…
Αμπέλι μου πλατύφυλλο και μακροκοντυλάτο, οι χρωφειλέτες ήρθανε και θε να σε πουλήσω.
Πουλήσεις με, χαρίσεις με, το χρέος δε το βγάνεις.
Βάλε να με κλαδέψουνε γέροντες με τα γένια και βάλε να με σκάψουνε απάρθενα κοπέλια,
βάλε να με τρυγήσουνε απάρθενα κοράσια, τότε θα ιδείς, αφεντικό, το χρέος πώς το βγάνεις.
Έτσι, το καζάνι στο χωριό μας είναι παράδοση, και γιορτή, αλλά και στάση ζωής.
Το τσίπουρο στην Πρωτόπαππα, το βρίσκεις στο τραπέζι. Το πίνουμε στο μαστραπά, κλαρίνο όταν παίζει…!!!
Αχ…!!! το τσίπουρο ζητάω τα φαρμάκια να ξεχνάω.
