Διαμαρτυρία Επιμελητηρίου Θεσπρωτίας για τους νέους όρους του Ν. 5092/2024 σε σχέση με την παραχώρηση απλή χρήσης Αιγιαλού και Παραλίας σε επιχειρήσεις

Αξιότιμοι,
Μετά την ψήφιση του ν.5092/2024 (ΦΕΚ Α 33/4.3.2024) καθορίστηκαν νέοι όροι σε σχέση με την παραχώρηση απλής χρήσης Αιγιαλού και Παραλίας σε επιχειρήσεις. Εκ του νόμου προκύπτουν υποχρεώσεις για τις επιχειρήσεις οι οποίες τη στιγμή που μιλάμε, στην αρχή της τουριστικής περιόδου, είναι ακόμη ρευστές και ασαφείς. Ιδιαίτερα για την περιοχή μας, τη Θεσπρωτία, προσφάτως έγινε σαφές πως στις πρώην χερσαίες λιμενικές ζώνες της Ηγουμενίτσας, της Πλαταριάς και των Συβότων ο φορέας που θα κάνει τις παραχωρήσεις θα είναι ο Δήμος Ηγουμενίτσας με όλες τις δεσμεύσεις του ν. 5092.
Στις πρώην χερσαίες λιμενικές ζώνες αναπτύσσονται χρόνια επιχειρήσεις οι οποίες ελάμβαναν άδειες κοινοχρήστου χώρου. Εξαιτίας της ομμορότητας και της γειτνίασης με τη θάλασσα δημιουργούνται σοβαρά ζητήματα λειτουργίας (τόσο τα 4m από την ακτή όσο και τα 3-6 μέτρα απόσταση μεταξύ όμορων). Είναι εξαιρετικά οξύμωρο να επιχειρείται μια οριζόντια εφαρμογή του νόμου χωρίς να λαμβάνονται υπόψη κριτήρια αστικότητας τα οποία επηρεάζουν τις παραχωρήσεις στις περιοχές αυτές. Για παράδειγμα, καφετέριες στην πόλη της Ηγουμενίτσας για χρόνια βρίσκονται ακριβώς δίπλα-δίπλα. Με την εφαρμογή ακόμη και της ελάχιστης απόστασης των 3m μεταξύ τους, για πολλές από αυτές θα είναι ασύμφορη η ενοικίαση χώρου με αρκετές από τις παραπάνω να είναι ασύμφορή ακόμη και η λειτουργία τους.
Ακόμη, είναι επιτακτική η ανάγκη να δοθούν άμεσα οι απαραίτητες διευκρινήσεις σε σχέση με τις επιτρεπόμενες κατασκευές ώστε κανείς από τους επαγγελματίες να μην βρεθεί προ εκπλήξεως το καλοκαίρι και αντιμέτωπος με τις κυρώσεις.
Εξαιτίας την καθυστερημένης ψήφισης του νόμου, των ασαφειών που υπάρχουν, των υπαρκτών ζητημάτων με την εφαρμογή, των αδιευκρίνιστων οδηγιών σε σχέση με τις επιτρεπόμενες κατασκευές αλλά και τον ελάχιστο χρόνο που απέχουμε από την έναρξη του καλοκαιριού σε συνάρτηση με τα γενικά προβλήματα των επιχειρήσεων (έλλειψη προσωπικού, φορολογικές υποχρεώσεις, ασφαλιστικές υποχρεώσεις κ.α.) είναι επιτακτική η ανάγκη μιας περιόδου προσαρμογής, τουλάχιστον ενός έτους, ειδάλλως διογκώνονται σε δυσεπίλυτο βαθμό τα προβλήματα των επιχειρήσεων