Συναδέλφισσες, συνάδελφοι η πρόσφατη Υπουργική Απόφαση του Υπουργείου Παιδείας που καταργεί την αργία της 30ης Ιανουαρίου για τα φροντιστήρια και τα κέντρα ξένων γλωσσών, δεν αποτελεί κάτι νέο στον κλάδο μας. Δεκάδες καταγγελίες υπάρχουν κάθε χρόνο από συναδέλφους που καλούνται από την εργοδοσία να δουλέψουν στις επίσημες αργίες, στις διακοπές των Χριστουγέννων και του Πάσχα.
Διαχρονικά οι μέχρι σήμερα κυβερνήσεις έχουν απαξιώσει τις υπηρεσίες ελέγχου αφήνοντας ελεύθερο το πεδίο στους ιδιοκτήτες φροντιστηρίων να ενεργούν κατά το δοκούν, έχοντας παγιωθεί στον κλάδο μας μια κατάσταση όπως η καταπάτηση του ωραρίου, της διδακτικής ώρας, η εξάλειψη στην πράξη των διαλειμμάτων, η διευθέτηση των υπερωριών κ.α.
Κάτω τα χέρια από τις αργίες. Δικαίωμα στην αναψυχή και την ξεκούραση.
Είναι λοιπόν προκλητικό την ίδια ώρα που αδιαφορούν για τις ανάγκες και τα αιτήματα των εργαζομένων να νομοθετούν την κατάργηση μιας αργίας στις 27/1/24, δηλαδή μόλις τρεις μέρες πριν κατ’ εντολή των επιχειρηματικών ομίλων στον κλάδο για καταπάτηση κατακτήσεων των εργαζομένων. Ενάντια στην αργία της 30ης Ιανουαρίου έχουν καταφερθεί τόσο ο πρόεδρος της ΟΕΦΕ με δηλώσεις του, όσο και ο όμιλος Πουκαμισά με παρεμβάσεις του (βλ. σχετική επιστολή του ομίλου Πουκαμισά). Έρχεται τώρα λοιπόν η κυβέρνηση να δώσει, μέσα σε μια νύχτα, και τη βούλα του νόμου στις απαιτήσεις τις εργοδοσίας για μάθημα πρωί – μεσημέρι – βράδυ χωρίς λεπτό διαλείμματος, διακοπές αργίας.
Είναι αδιανόητο, όταν η ένταση της δουλειάς των εκπαιδευτικών στα φροντιστήρια αυξάνεται συνεχώς, όταν οι ιδιοκτήτες φροντιστηρίων συνεχώς αγνοούν τις αργίες, επιστρατεύουν την τηλεκπαίδευση σε αυτή την κατεύθυνση, εκβιάζουν για να πάρουν οι συνάδελφοι άδεια με το “έτσι θέλω” στις διακοπές, η κυβέρνηση να νομοθετεί συνεχώς την αύξηση του εργάσιμου χρόνου. Πρώτα ήταν η κατάργηση της Κυριακάτικης αργίας, μετά η απόπειρα να καταργηθεί η αργία της ιστορικής επετείου του Πολυτεχνείου, τώρα αυτό!
Καθόλου εύλογα δεν είναι τα όποια επιχειρήματα αναπαράγουν οι ιδιοκτήτες φροντιστηρίων για εξίσωση των όρων εργασίας μας με τη δημόσια εκπαίδευση, όπου η εν λόγω αργία έπαψε να ισχύει από το 2020. Αν θέλουν να μιλήσουμε για εξίσωση των όρων εργασίας μας με το δημόσιο, να μιλήσουμε για την καθολική αργία τα σαββατοκύριακα, τις 15ήμερες διακοπές τα Χριστούγεννα και το Πάσχα, τις τοπικές αργίες, που θα έπρεπε να ισχύουν απαρέγκλιτα και για τα φροντιστήρια και κέντρα ξένων γλωσσών. Ότι συνέβαινε δηλαδή και στα φροντιστήρια πριν την κατάργηση της συλλογικής σύμβασης εργασίας. Από την κατάργηση της, με ευθύνη όλων των κυβερνήσεων- ακόμη και όσων δήθεν νομοθέτησαν “υπέρ των εργαζομένων”, ακυρώνοντας επί της ουσίας τη συλλογική διαπραγμάτευση (βλ. νόμος Βρούτση-Αχτσιόγλου 4564/2018, νόμος Φίλη 4415/2016), οι συνθήκες εργασίας μας βαίνουν από το κακό στο χειρότερο.
Δεν πάει άλλο! Παίρνουμε την κατάσταση στα χέρια μας.
Συμμετέχουμε στην Απεργία στις 28 Φλεβάρη , ενισχύουμε την πάλη για Συλλογικές συμβάσεις στον κλάδο.
Τώρα μπαίνουμε ακόμη πιο δυναμικά στη μάχη για:
Να αποσυρθεί η ΥΑ που καταργεί την αργία της 30ης Ιανουαρίου.
Κατοχύρωση υπερεργασίας και υπερωριών στη βάση του ωραρίου 21 ωρών.
Πλήρη ασφάλιση για τους εκπαιδευτικούς των φροντιστηρίων με 21 ώρες εργασίας ανεξάρτητα από το πλήθος των συμβάσεων.
Κατοχύρωση τριετιών στη βάση των 9μηνων συμβάσεων χωρίς κανένα χαμένο έτος εργασίας.
Καμία άδεια σε αργία και διακοπές.