Ένας πολιτικοποιημένος Γερμανός καθηγητής προσπαθεί να διδάξει στους
μαθητές του πολιτική. Τα νέα παιδιά, όμως, είναι σχεδόν αλλοτριωμένα.
Η πολιτική δεν εντάσσεται στα ενδιαφέροντά τους. Επίσης, πιστεύουν πως
ο «αυτόματος πιλότος» της γερμανικής κοινωνίας επιλύει όλα τα άμεσα
προβλήματα και προστατεύει τη δημοκρατία τους. Επιπροσθέτως οι νέοι
ισχυρίζονται πως έχουν βαρεθεί να ακούν «εξομολογήσεις» και «κριτικές»
για τον Χίτλερ και το ναζισμό, τους οποίους Χίτλερ και ναζισμό θεωρούν
οριστικά πεθαμένους.
Ο καθηγητής, ευτυχώς, έχει άλλη άποψη. Πιστεύει πως αφού δεν έχουν
εξαλειφθεί οι κοινωνικές και πολιτικές αιτίες που γεννούν και τρέφουν
τους Χίτλερ και τους ναζισμούς το κύλισμα μιας, ας την πούμε,
δημοκρατικής χώρας, όπως είναι η σημερινή Γερμανία, στη φασιστική
απολυταρχία δεν είναι απλώς πιθανό, είναι, μάλλον, σχεδόν βέβαιο! Οι
Γερμανοί πολίτες, η γερμανική νεολαία, ζώντας μέσα στην ανασφάλεια,
στο ρατσισμό, στην ανεργία, εύκολα μπορεί να κυλήσουν στο Δ` Ράιχ! Ο
καθηγητής δεν εξαιρεί ούτε τον εαυτό του. Αφού στο «πείραμά» του προς
τους μαθητές του δεν μπόρεσε να αντιδράσει ούτε ο ίδιος!
Το «πείραμα» του καθηγητή ήταν να μεταφέρει μέσα στην τάξη του
λυκείου, στο οποίο διδάσκει, τους νόμους, την καθημερινότητα και τις
αξίες της σημερινής γερμανικής καπιταλιστικής κοινωνίας. Τίποτα άλλο!
Ό,τι ισχύει έξω στην κοινωνία! Έστεψε, λοιπόν, τον εαυτό του αρχηγό,
μετά από τη «λογική» εκλογή του από τους μαθητές (πολίτες) – ποιος
άλλος θα μπορούσε «λογικά» να είναι ο αρχηγός; και επέβαλε τους όρους
του. Το πρώτο που απαίτησε ήταν υπακοή και πειθαρχία. Απαραίτητες –
και λογικές – προϋποθέσεις, για μια κοινωνία, η οποία «πρέπει» να
λειτουργήσει πάνω σε δοσμένες και απαραβίαστες αρχές και κατευθύνσεις.
Στη συνέχεια πόνταρε στην ψυχολογία. Τόνισε την «ιδιαιτερότητα» της
τάξης. Την εξυπνάδα της, τον πατριωτισμό της (σε σύγκριση με τις άλλες
τάξεις του σχολείου – κοινωνία). Και ζήτησε από τους μαθητές του αυτό
το «ξεχωριστό» που τους διακρίνει, να φαίνεται με την πρώτη ματιά.
Ζήτησε, όπως επιβάλλεται από τις «συνθήκες», ομοιόμορφο ντύσιμο,
ομοιόμορφη συμπεριφορά. Ζήτησε, επίσης, αλληλεγγύη και
αλληλοϋποστήριξη. Κατέληξαν («δημοκρατικά») στο σήμα τους και στο
χαιρετισμό τους…
Μια ταινία άκρως διδακτική. Πολύ χρήσιμη για τη νεολαία. Ιδιαίτερα
σήμερα που η οικονομική κρίση, αλλά και τα άλλα συσσωρευμένα
προβλήματα της καπιταλιστικής κοινωνίας, δημιουργούν τις προϋποθέσεις
για φασιστικές εκτροπές και φασιστικές λύσεις
Παίζουν: Τζόργκεν Βόγκελ, Φρέντερικ Λου, Μαχ Ρίμλετ, Τζένιφερ Ούλριχ,
Κρίστιαν Πολ, κ.ά.
Κυριακή 21/1 & Δευτέρα 22/1 στις 8:15 μ.μ.
Οικονομική ενίσχυση 2 ευρώ
Επόμενες προβολές
ΚΥΡ 28/01-ΔΕΥΤ 29/01 Στον κύριό μας με αγάπη (To sir,with love) (1967)
(Τζέιμς Κλέιβελ)
ΚΥΡ 04/02-ΔΕΥΤ 05/02 Τα 400 χτυπήματα (The 400 blows) (1959) (Φρανσουά Τρυφώ)
ΚΥΡ 11/02-ΔΕΥΤ 12/02 Ανάμεσα στου τοίχους (The Class) (2008) (Λοράν Καντέ)
