Πριν τις κυβερνητικές ανακοινώσεις για την ίδρυση ιδιωτικών πανεπιστημίων προηγήθηκαν οι εξαγγελίες του πρωθυπουργού και του υπουργού Παιδείας για την Επαγγελματική Εκπαίδευση και Κατάρτιση (ΕΕ-Κ). Εξαγγελίες που αποτελούν ένα ακόμη βήμα προς την εμπορευματοποίηση και την υπαγωγή στις ανάγκες της τοπικής αγοράς και των επιχειρήσεων. Δίχως εκπαιδευτικό όραμα, χωρίς κοινωνικό αποτύπωμα, χωρίς καν εργασιακή ασφάλεια των εκπαιδευόμενων.
Αναφορικά με τα IEK, τα οποία δοκιμάζονται από την έλλειψη χρηματοδότησης και τις συνθήκες των κτιριακών υποδομών, ο υπουργός εξήγγειλε απλώς τη μετονομασία τους. Αξίζει να θυμηθούμε πως ο αντίστοιχος νόμος Κεραμέως υποσχόταν πως τα ΙΕΚ θα υποδέχονταν απόφοιτους της δευτεροβάθμιας εκπαίδευσης μέσω του «παράλληλου» μηχανογραφικού. Τι εφαρμόστηκε από τότε μέχρι σήμερα; Τα ΙΕΚ παρέμειναν σε δεινή θέση και η νομοθετική τους «αναβάθμιση» λειτούργησε απλά ως άλλοθι για την καθιέρωση της Ελάχιστης Βάσης Εισαγωγής στα ΑΕΙ, τον αποκλεισμό χιλιάδων υποψηφίων από την τριτοβάθμια εκπαίδευση και την ανακατεύθυνση των σπουδαστών στα ιδιωτικά ΙΕΚ και τα κολέγια.
Η δημιουργία των 60 Campuses ΕΕ-Κ αφορά υφιστάμενες δομές (επαγγελματικά λύκεια, ΙΕΚ, επαγγελματικά εργαστήρια) και όχι την ίδρυση νέων δομών. Πρόκειται για ένα μόνο μικρό μέρος του οικοσυστήματος της ΕΕ-Κ, δεδομένου ότι σήμερα λειτουργούν σχεδόν 450 ΕΠΑΛ. Με το νέο αυτό «θεσμό», η κυβέρνηση στοχεύει στην περαιτέρω ιδιωτικοποίηση και την πρόσδεση στα συμφέροντα της αγοράς, καθώς το νέο σχήμα πρόκειται να «διευκολύνει» τη χρηματοδοτική ροή και το αγοραίο management. Όπως άλλωστε αναφέρει το ίδιο το υπουργείο στην ανακοίνωσή του, «η συνεργασία των δομών υφίσταται ήδη, καθώς περίπου το 60% των δομών λειτουργούν σε καθεστώς άτυπης συστέγασης».
Τέλος, οι αλλαγές στα πρότυπα ΕΠΑΛ πρόκειται να επεκταθούν στο σύνολο των σχολείων, παρέχοντας «ευελιξία» στο πρόγραμμα σπουδών με παρεμβάσεις από την αγορά και την αντικατάσταση του προγράμματος με απλήρωτη παιδική εργασία.
