Το Πνευματικό Κέντρο Δήμου Ιωαννιτών συνεχίζει τις εκδηλώσεις που
διοργανώνονται στο πλαίσιο του Δεύτερου Κύκλου του Αφιερώματος στο Μίκη
Θεοδωράκη.
Την Τετάρτη 29 Ιουνίου και ώρα 21:00, θα παρουσιαστούν στο Αρχοντικό
Ισμήνης Τζαβέλλα (Ιστορικό Αρχείο Δήμου Ιωαννιτών – Μουσείο Αστικής
Κατοικίας 19ου αι.) «Τα Λυρικά» σε ποίηση του Τάσου Λειβαδίτη και μουσική
του Μίκη Θεοδωράκη.
Συμμετέχουν:
Γεωργία Αναστάση, πιάνο.
Ελευθέριος Καραγιάννης, *κλαρινέτο – σαξόφωνο, *ενορχήστρωση.
Αχιλλέας Φρέστας, τραγούδι.
Αποσπάσματα από την ποίηση του Τάσου Λειβαδίτη διαβάζουν ο Δήμαρχος
Ιωαννίνων, Μωυσής Ελισάφ και η Τιτίκα Τζάλλα, εκδότρια της εφημερίδας
«Ηπειρωτικός Αγών».
Το 1976, ο Μίκης Θεοδωράκης συνέθεσε στο Βραχάτι τις μελωδίες για δεκαέξι
τραγούδια, ο Τάσος Λειβαδίτης έγραψε τους στίχους πάνω στις μελωδίες αυτές
και ο νεογέννητος κύκλος τραγουδιών «Τα λυρικά» αφιερώθηκε από τους
δημιουργούς στη γενιά τους, τη γενιά της Εθνικής Αντίστασης.
Τον Αύγουστο του 1977, ο Μίκης Θεοδωράκης παρουσίασε τα «Λυρικά» στο θέατρο
του Λυκαβηττού, στο πλαίσιο των εκδηλώσεων του δεύτερου «Μουσικού
Αύγουστου». Τραγούδησε ο ίδιος ο συνθέτης με τη συνοδεία των Πέτρου Πανδή,
Μαργαρίτας Ζορμπαλά και Σοφίας Μιχαηλίδου, που έκαναν τα φωνητικά.
Η ζωντανή ηχογράφηση της συναυλίας στο Λυκαβηττό κυκλοφόρησε, για πρώτη
φορά σε δίσκο, στη Γαλλία από την γαλλική «Le Chant Du Monde» με το label
«Galata», με το οποίο τη διετία 1977-1978 κυκλοφόρησαν κάποιοι δίσκοι του
Μίκη στη Γαλλία. Το 1978, «Τα λυρικά» κυκλοφόρησαν και στην Ελλάδα από τη
Minos και δυο χρόνια μετά, με διαφορετικό εξώφυλλο, στη Γερμανία από την
RCA.
Τα τραγούδια του δίσκου
1) Την πόρτα ανοίγω το βράδυ
2) Χαθήκαμε τόσο νωρίς
3) Ο αγέρας λέει μια προσευχή
4) Δειλινό της ερημιάς
5) Στο κατώφλι των καιρών
6) Μες στη βροχή
7) Τα λιμάνια τα μακρυνά
8) Του κόσμου δρόμοι σκοτεινοί
9) Μια μέρα θα στο πω
10) Σε δρόμους μακρυνούς
11) Δρόμοι που χάθηκα
12) Παιδί δεν μιλάς
13) Μες στον κάμπο
14) Ήταν κάποτε δυο φίλοι
15) Θυμήσου τον Μανωλιό
16) Μοιρολόι της βροχής
Το 1982, μετά από επιθυμία του Γιασέρ Αραφάτ και αποδοχή από τον Μίκη
Θεοδωράκη, η μελωδία από το «Ήταν κάποτε δυο φίλοι» έγινε ο εθνικός ύμνος
του Παλαιστινιακού λαού, ενώ είκοσι χρόνια μετά, η μουσική από το «Δειλινό
της ερημιάς» χρησιμοποιήθηκε από τον συνθέτη σε ένα από τα χορικά της
όπερας «Λυσιστράτη».
