vimanews.gr

Εντελώς διαφορετική όψη έχει πάρει ο καταυλισμός μέσα σε λίγες μέρες με τα πρώτα αποτελέσματα της -έστω στοιχειώδους- οργάνωσης να είναι εμφανή. Το παιδιατρείο έχει μεταφερθεί σε ένα τροχόσπιτο, δωρεά πολίτη, ενώ πλέον υπάρχει ένας μαυροπίνακας με γραμμένες τις καθημερινές δραστηριότητες: ποιες ώρες διανέμεται το φαγητό, ποιες λειτουργούν οι ντουζιέρες για γυναίκες και παιδιά ενώ δε λείπουν και αθλητικές δραστηριότητες, όπως βόλεϊ και γιόγκα. Πέρα από αυτά, διαβάζουμε ότι γίνονται μαθήματα αγγλικών για ενήλικες και παιδιά.
Το φαγητό δίνεται ζεστό από ιδιωτική εταιρεία με τη βοήθεια του στρατού και ένα τροχόσπιτο παρέχει το αγαπημένο ζεστό ρόφημα των ανατολιτών: το τσάι,  που, ακόμα κι αν δεν κάνει πια κρύο, τους προσφέρει θαλπωρή. Παράλληλα, ο πρώτος στεγασμένος βοηθητικός χώρος έχει αρχίσει να στήνεται.
Κι η ζωή μοιάζει σχεδόν φυσιολογική. Ρούχα απλωμένα, κατσαρόλες που βράζουν, μια μητέρα που χτενίζει τα μαλλιά της μικρής της κόρης τη ώρα που γιος της διασκεδάζει σε μια αυτοσχέδια κούνια.
«Σχεδόν» φυσιολογική διότι σε ένα συμβατικό χωριό, γιατί με χωριό μοιάζει ο καταυλισμός, τα ρούχα δεν είναι απλωμένα σε συρμάτινη περίφραξη ή σε σκοινιά ανάμεσα σε σκηνές, οι κατσαρόλες δε βράζουν σε φωτιά αναμμένη στο έδαφος, η στέγη πάνω από τα κεφάλια των παιδιών δεν είναι φτιαγμένη από καραβόπανο ούτε το πάτωμα κάτω απ το στρώμα τους αποτελείται από χαλίκια.
Κι όλα αυτά στο κέντρο του καταυλισμού γιατί αν προχωρήσει κανείς στα πέριξ συναντά κάτι εντελώς διαφορετικό: σκουπίδια να επιπλέουν σε λασπόνερα  πίσω απ’ τα κοντέινερ με τις ντουζιέρες οικοδομώντας μια εικόνα αποσύνθεσης.
Κι άλλη μια μέρα περνά κάπως έτσι, ένα βήμα πιο κοντά στη βελτίωση των συνθηκών και την κατάργηση του καταυλισμού.